vervolg van rouwdienst en Palascinta bakken
Door: Grietje Mooiweer
Blijf op de hoogte en volg Grietje
23 Mei 2017 | Roemenië, Valea lui Mihai
Maandag 22 mei 2017
Weer vroeg wakker. Maar vast de koffer wat ingepakt. En daarna mijn boek uitgelezen.
Eindelijk tijd gevonden om naar de Ara Schoenfabriek te gaan. Een paar werkschoenen gekocht van echt leer met voetbed. Voor 39,- in Nederland betaal je zeker het dubbele.
Een beetje op tijd begonnen met de voorbereidingen voor de warme maaltijd. Want om 14.00 uur is de begrafenis van de vader van Andrea en Erika hij is 67 jaar geworden en heeft op zijn 50e een herseninfarct gehad met halfzijdige verlamming hij is de afgelopen 16 jaar thuis door zijn vrouw verzorgd. Omdat hij niet gerevalideerd is was hij bedlegerig met op het laatst decubitus en hij is overleden aan de gevolgen van een logontsteking.
Het was een aparte ervaring om een rouwdienst in Roemenië bij te wonen. Binnen 48 uur na overlijden is de begrafenis of dat nu op zondag is of op een werkdag. De rouwdienst was in de kapel op de begraafplaats. De familie stond tijdens de condoleance en de hele dienst rond de kist en hielden de kist vast. De familie was erg verdrietig. Toch fijn dat er de mogelijkheid was tot condoleren.
Heel veel bloemstukken gemaakt met dennengroen en hier en daar en bloem o.a. gerbera’s. Op de rouwauto een volkswagen busje werden ook de bloemstukken gegooid. De rouwauto was nogal stoffig. Wat ook geen wonder is omdat hier nog veel onverharde wegen zijn.
Er zijn veel trappen en een overkapping de genodigden zaten allemaal buiten op het bankje in de schaduw. Er was veel belangstelling zodat er niet genoeg plaats was voor iedereen. We hebben de hele dienst gestaan 40 minuten. Daarna werd de kist door 4 dragers in het busje geschoven en gingen ze lopend op weg naar de begraafplaats honderd meter verder op. Na afloop ging de familie naar huis. Er waren veel collega’s van Erika en Andrea aanwezig. En ook de burgemeester en de waarnemend burgemeester Attila Karsai.
De predikant begon met de dienst. Er waren 2 voorzangers ouderlingen van de gemeente die de liederen zongen o.a. Ps 90, en tot slot Blijf mij nabij als ’t zonlicht niet meer straalt.
Vanaf 14.45 uur naar het Social Centru om Palacsinta te bakken.
Voordat ik begon met pannenkoeken bakken heb ik eerst de bewoners begroet. Veel mensen hebben lichamelijke problemen maar zijn niet dementerend. In totaal 8 bewoonster zijn dementerend en liggen in bed. Vooral doordat ze na een val niet meer uit bed worden gehaald maar ook oud zijn rond 90 jaar. De bewoners die nog kunnen lopen zitten in de tuin of praten gezellig met elkaar.
Wat opvalt is dat de bewoners bij hun bed nu foto’s van vroeger hebben en van hun familie. Ze hebben een soort van chipito’s bij hun bed gemaakt van rijst die ze kunen eten. En ranja en thee.
Bewoners die kunnen lopen eten in de huiskamer die erg ongezellig is. En allemaal tafeltjes waar 1 of 2 bewoners aanzitten.
Gevraagd aan de moeder van Lotte en andere mw of ze wilden helpen met het maken van de pannenkoekenmix. Dat doen ze met bloem, melk en water eieren en wat gist. In Nederland hebben we zelfrijzend bakmeel daar zit wat gist in. Maar dat kennen ze hier niet. Ook gaat er een beetje suiker in het meel. Een vrouw heeft de mix gemaakt voor 2 kilo meel. Ze was er druk mee maar genoot ervan.
Ze straalde helemaal. Ook de moeder van Lotte was druk met het schillen van de appels.
In de supermarkt had ik gerookte ham gekocht en die gebakken zoals we in Nederland spek pannenkoek aten. Dat kenden ze niet maar iedereen verzorgenden en bewoners vonden het erg lekker. Met suiker en jam en appelmoes.
Lotte heeft het meeste gebakken van de pannenkoeken.
Ondertussen ben ik met de eend met ringen en een paar ballen de kamers van de bewoners op gegaan en samen met hen groepsgym gedaan. Vooral de mannen waren erg enthousiast. Iedereen deed fanatiek mee. Ook de dementerende dames in bed. Ze gooiden de bal terug.
Rond 18.00 uur hebben we de pannenkoeken/ palacsinta allemaal voorzien van poedersuiker of jam of appelmoes en opgerold en in stukjes gesneden op de borden. De bewoners aten de pannenkoeken allemaal met hun handen. Maar iedereen genoot ervan. Finom = heerlijk.
Rond 19.00 gingen we naar huis. Lotte en Joszef hebben vanavond bij mij thuis gegeten omdat ze geen tijd hadden om te koken. Ik ben mijn macaroni kwijt en meteen afscheid van hen genomen en hoop dat ze nog eens naar Nederland komen voor bezoek.
De afwas gedaan en vast wat opgeruimd toen was de laatste dag in Valea Lui Mihai voorbij.
Weer vroeg wakker. Maar vast de koffer wat ingepakt. En daarna mijn boek uitgelezen.
Eindelijk tijd gevonden om naar de Ara Schoenfabriek te gaan. Een paar werkschoenen gekocht van echt leer met voetbed. Voor 39,- in Nederland betaal je zeker het dubbele.
Een beetje op tijd begonnen met de voorbereidingen voor de warme maaltijd. Want om 14.00 uur is de begrafenis van de vader van Andrea en Erika hij is 67 jaar geworden en heeft op zijn 50e een herseninfarct gehad met halfzijdige verlamming hij is de afgelopen 16 jaar thuis door zijn vrouw verzorgd. Omdat hij niet gerevalideerd is was hij bedlegerig met op het laatst decubitus en hij is overleden aan de gevolgen van een logontsteking.
Het was een aparte ervaring om een rouwdienst in Roemenië bij te wonen. Binnen 48 uur na overlijden is de begrafenis of dat nu op zondag is of op een werkdag. De rouwdienst was in de kapel op de begraafplaats. De familie stond tijdens de condoleance en de hele dienst rond de kist en hielden de kist vast. De familie was erg verdrietig. Toch fijn dat er de mogelijkheid was tot condoleren.
Heel veel bloemstukken gemaakt met dennengroen en hier en daar en bloem o.a. gerbera’s. Op de rouwauto een volkswagen busje werden ook de bloemstukken gegooid. De rouwauto was nogal stoffig. Wat ook geen wonder is omdat hier nog veel onverharde wegen zijn.
Er zijn veel trappen en een overkapping de genodigden zaten allemaal buiten op het bankje in de schaduw. Er was veel belangstelling zodat er niet genoeg plaats was voor iedereen. We hebben de hele dienst gestaan 40 minuten. Daarna werd de kist door 4 dragers in het busje geschoven en gingen ze lopend op weg naar de begraafplaats honderd meter verder op. Na afloop ging de familie naar huis. Er waren veel collega’s van Erika en Andrea aanwezig. En ook de burgemeester en de waarnemend burgemeester Attila Karsai.
De predikant begon met de dienst. Er waren 2 voorzangers ouderlingen van de gemeente die de liederen zongen o.a. Ps 90, en tot slot Blijf mij nabij als ’t zonlicht niet meer straalt.
Vanaf 14.45 uur naar het Social Centru om Palacsinta te bakken.
Voordat ik begon met pannenkoeken bakken heb ik eerst de bewoners begroet. Veel mensen hebben lichamelijke problemen maar zijn niet dementerend. In totaal 8 bewoonster zijn dementerend en liggen in bed. Vooral doordat ze na een val niet meer uit bed worden gehaald maar ook oud zijn rond 90 jaar. De bewoners die nog kunnen lopen zitten in de tuin of praten gezellig met elkaar.
Wat opvalt is dat de bewoners bij hun bed nu foto’s van vroeger hebben en van hun familie. Ze hebben een soort van chipito’s bij hun bed gemaakt van rijst die ze kunen eten. En ranja en thee.
Bewoners die kunnen lopen eten in de huiskamer die erg ongezellig is. En allemaal tafeltjes waar 1 of 2 bewoners aanzitten.
Gevraagd aan de moeder van Lotte en andere mw of ze wilden helpen met het maken van de pannenkoekenmix. Dat doen ze met bloem, melk en water eieren en wat gist. In Nederland hebben we zelfrijzend bakmeel daar zit wat gist in. Maar dat kennen ze hier niet. Ook gaat er een beetje suiker in het meel. Een vrouw heeft de mix gemaakt voor 2 kilo meel. Ze was er druk mee maar genoot ervan.
Ze straalde helemaal. Ook de moeder van Lotte was druk met het schillen van de appels.
In de supermarkt had ik gerookte ham gekocht en die gebakken zoals we in Nederland spek pannenkoek aten. Dat kenden ze niet maar iedereen verzorgenden en bewoners vonden het erg lekker. Met suiker en jam en appelmoes.
Lotte heeft het meeste gebakken van de pannenkoeken.
Ondertussen ben ik met de eend met ringen en een paar ballen de kamers van de bewoners op gegaan en samen met hen groepsgym gedaan. Vooral de mannen waren erg enthousiast. Iedereen deed fanatiek mee. Ook de dementerende dames in bed. Ze gooiden de bal terug.
Rond 18.00 uur hebben we de pannenkoeken/ palacsinta allemaal voorzien van poedersuiker of jam of appelmoes en opgerold en in stukjes gesneden op de borden. De bewoners aten de pannenkoeken allemaal met hun handen. Maar iedereen genoot ervan. Finom = heerlijk.
Rond 19.00 gingen we naar huis. Lotte en Joszef hebben vanavond bij mij thuis gegeten omdat ze geen tijd hadden om te koken. Ik ben mijn macaroni kwijt en meteen afscheid van hen genomen en hoop dat ze nog eens naar Nederland komen voor bezoek.
De afwas gedaan en vast wat opgeruimd toen was de laatste dag in Valea Lui Mihai voorbij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
