het naderend afscheid
Door: Grietje Mooiweer
Blijf op de hoogte en volg Grietje
22 November 2013 | Nederland, Oosterwolde
Vandaag alweer de 4e dag van het werkbezoek van de Hongaars sprekende Roemenen aan Sonnevanck en Elburg.
Deze staat in het teken van afscheid nemen.
Vanmorgen om 7.30 uur vertrokken de dames weer naar Sonnevanck. het had gevroren dus er moest gekrabt. Het was nogal druk op de A 28 en er was file zodat ze pas rond 8.30 uur in Sonnevanck arriveerden, Gelukkig zat Marian van der linden de zorgmanager in dezelfde file zodat het niet erg was om te laat te komen.
Vanmorgen hebben de dames gewerkt op kleinschalig wonen de Korenbloem en op Hortensia en Mytrhe. het was een heel leerzame morgen geweest.
De mannen hebben uitgeslapen en zijn naar de Gamma geweest en naar Koops fietsen. Waar ze Martin Goudriaan tegen het lijf liepen. Ze hadden het gevoel dat heel Elburg nu wist dat hun op bezoek waren. Er zijn souvenirs gekocht zoals Nederlandse tulpen.
Vanmorgen ben ik even aan de slag geweest in mijn huis, er wordt nu intensief in geleefd en geslapen in de huiskamer waardoor er veel stof ligt (trekt niet in de houten vloer) en voor de afsluitende maaltijd gezorgd voor het toetje inmiddels al beroemd onder de Roemenen. Griesmeelpudding en custardpudding met bitterkoekjes en Amaretto.
Daarna met de groepsgenoten van de bijbelkring op kraambezoek bij Benny en Annet Bosman om hun zoontje Daniel te bewonderen.
Vader Benny ligt in bed met longontsteking, gaat gelukkig wel wat beter, maar dat is niet fijn als je net bevallen bent en je man is zo beroerd. eerst 4 dagen behandeld voor pijnlijke schouder met cortisonspuit waarna bleek dat er een joekel van een longonsteking zat in longtop. Wat mogen we blij zijn met anti biotica.
Om 12.00 samen met de mannen gegeten Leves= soep(tomatencremesoep) en rond 13.00 uur vertrokken we naar Sonnevanck. Toen we aankwamen waren Marica en Andrea aan het wandelen met bewoners en verzorgenden bij de dierenweide omdat het zonnetje heerlijk scheen en er nog oud brood over was om aan de geiten en de ezel te geven. Dit vonden ze vooral heel leuk omdat ze dat in Roemenié nooit doen.
Om 14.00 uur was de gezamenlijke afsluiting met koffie en thee ( volgens de de gasten lopen ze een koffie of theevergiftiging op) zoveel koffie en thee als er wordt geserveerd. ook was vertaler Mw Eva Westerhof aanwezig.
Marian van der Linden heeft aan begin de certificaten uitgereikt met daarop de behaalde doelen van de werkweek, omdat ze een vergadering had.
We hebben aan elke deelnemer zijn of haar persoonlijke ervaring gevraagd en deze genoteerd.
Wat ieder benadrukte was dat ze zo open en vriendelijk waren benaderd. Dat de verzorgenden zoveel liefde en respect uitstraalden naar de bewoners en bezoekers(dagcentrum) en naar elkaar toe.
Dat de verzorgenden meer geduld hebben met de bewoners dan dat zij hebben, dat Grietje toen ze in Roemenié was dat geduld en respect uitstraalde naar de bewoners en dat dat in Sonnevanck door alle verzorgenden ook werd gedaan.
Wat Marian en ik heel erg mooi vonden is dat we dus in staat zijn de kernwaarden van de Zorggroep Respect,verantwoordelijkheid en geborgenheid dus niet alleen op papier belijden maar ook doen.
Dat Hongaars Roemeense gasten die niet op de hoogte waren van onze zorgvisie en 1800 km verder weg wonen dit objectief vaststellen. Als Zorggroep mogen we dit compliment aan alle medewerkers van de Zorggroep laten weten.
We doen dus wat we zeggen en zeggen wat we doen!!!!!
De waarnemend burgemeester en de directeur van het verpleeghuis hopen dat de samenwerking die nu is ontstaan niet eenmalig zal zijn en dat er ook verzorgenden, fysiotherapeuten op bezoek gaan en meewerken in Valea Lui Mihai voor een aantal dagen. en dat het mogelijk is dat er volgend jaar nog weer een aantal verzorgenden naar Nederland en specifiek de Zorggroep mogen komen.
Ook zijn ze nog op zoek naar gelden om een gedeelte van het Social Centre dat nog niet in gebruik is af te bouwen zodat de mensen meer privacy hebben en spulletjes van zichzelf mee kunnen nemen.en aan te passen voor gehandicapten geen lift, aangepaste toiletten e.d. en een Microbus (taxibusje zoals Klomp) om de bewoners te vervoeren naar het ziekenhuis. nu doen verzorgenden dat met eigen auto.
Wat hen ook de ogen heeft geopend is dat ze veel meer gebruik kunnen maken van vrijwilligers. daar hebben ze eigenlijk nooit aan gedacht, en dat willen ze zeker gaan meenemen en invoeren in hun eigen Social Centre.
De echtgenoot van de huisarts die werkt in de akkerbouw verwoordde het heel mooi, als hier de ouderen naar het verpleeghuis gaan in Nederland dan mogen ze hun verleden en wie ze zijn meenemen( en hun eigen spulletjes stoel foto's meubeltjes) de laatste jaren van hun leven en er wordt een beroep op ze gedaan ze mogen meehelpen met koken (dat hebben ze hun hele leven gedaan) en in Roemenie nemen we de bewoners hun eigenheid en verleden af.
De Nederlandse verzorgenden maken de laatste paar jaar van het leven van de ouderen tot een waardevolle tijd.
Nog veel meer lovende dingen vertelden de verzorgenden maar dat voert te ver om die hier te vermelden. Er komt een evaluatieverslag van de verzorgenden persoonlijk die ze voor 20 december aan Grietje zullen sturen en die worden vertaald door de tolken.
Rond 15.15 uur vertrokken we uit Sonnevanck en zijn via de polder en Walibi naar Elburg gegaan om daar als echte toeristen te shoppen. Ook daar lopen we Martin Goudriaan tegen het lijf, zijn we in de boekhandel en verteld de eigenaar dat hij zondagavond achter hen had gezeten tijdens de kerkdienst. ( echt heel Elburg (ha ha) weet dat er Roemeense gasten zijn.
We zijn bij de touwslagerij geweest, voor het eerst iemand gezien die de Wooden schoes de klompen draagt. Op zijn klompen staat ARO (Arend Riphagen Oene) in Vale Lui Mihai is de schoenfabriek van ARA wat erg hilarisch was. Willem Joost heeft verteld over het maken van touwen. Opa van Lotte was ook touwslager in Valea.
Om 18.00 uur vertrokken we weer naar huis om om 18.45 uur samen met gastgezin Wim en Louisa Fikse, vertaler Kinga samen de week af te sluiten in het huis van Ad en Jenny met de maaltijd gekookt door Edward en Conny.
Het was een heel gezellige avond.
Fijn dat Kinga er was want ze kon ook nog vertalen omdat de andere deelnemers o.a. Ad en Jenny Conny en Edward Wim en Louisa en Henk Souwman (oud bestuurslid EBG en diaken) de persoonlijke indrukken van deze week nogmaals van de Roemeense gasten konden horen.
Wat de Hongaars/Roemeense gasten was opgevallen is dat ze zo welkom waren en dat we zoveel samen verdeelden, ze hebben zich welkom gevoeld, dat stukje Hongaarse mentaliteit herkennen ze in de Nederlanders die stralen ze zelf ook uit ( al een paar honderd jaar contacten tussen Hongaars Gereformeerden in Hongarije en Nederland uitwisseling van Studenten Theologie in Debrecen en Kampen)
en dat we zo spontaan vrolijk en lachten met elkaar.
Om 22.30 uur vertrokken we naar huis. Vandaag gaan we een dagje naar Amsterdam en eerst naar Zandvoort aan Zee om de zee te zien. De helft van de groep heeft nog nooit de zee gezien. en natuurlijk een rondvaart door de grachten.
Vanavond hopen we niet al te laat terug te zijn zodat we nog een stukje kunnen zien van wat er straks van het kerstverhaal wordt uitgebeeld op vrijdag 13 december en zaterdag 14 december in Elburg tijdens kerst in de
Vesting. dat jaarlijks door 30.000 mensen wordt bezocht.
Bedankt voor jullie meelezen en reacties. zaterdag zit het werkbezoek erop en vertrekken de gasten om 5.45 uur uit Elburg om rond 9.00 uur te vertrekken naar Debrecen. als het meezit zitten ze rond 13.00 aan de warme hap in hun eigen huis.
Groet Grietje
Deze staat in het teken van afscheid nemen.
Vanmorgen om 7.30 uur vertrokken de dames weer naar Sonnevanck. het had gevroren dus er moest gekrabt. Het was nogal druk op de A 28 en er was file zodat ze pas rond 8.30 uur in Sonnevanck arriveerden, Gelukkig zat Marian van der linden de zorgmanager in dezelfde file zodat het niet erg was om te laat te komen.
Vanmorgen hebben de dames gewerkt op kleinschalig wonen de Korenbloem en op Hortensia en Mytrhe. het was een heel leerzame morgen geweest.
De mannen hebben uitgeslapen en zijn naar de Gamma geweest en naar Koops fietsen. Waar ze Martin Goudriaan tegen het lijf liepen. Ze hadden het gevoel dat heel Elburg nu wist dat hun op bezoek waren. Er zijn souvenirs gekocht zoals Nederlandse tulpen.
Vanmorgen ben ik even aan de slag geweest in mijn huis, er wordt nu intensief in geleefd en geslapen in de huiskamer waardoor er veel stof ligt (trekt niet in de houten vloer) en voor de afsluitende maaltijd gezorgd voor het toetje inmiddels al beroemd onder de Roemenen. Griesmeelpudding en custardpudding met bitterkoekjes en Amaretto.
Daarna met de groepsgenoten van de bijbelkring op kraambezoek bij Benny en Annet Bosman om hun zoontje Daniel te bewonderen.
Vader Benny ligt in bed met longontsteking, gaat gelukkig wel wat beter, maar dat is niet fijn als je net bevallen bent en je man is zo beroerd. eerst 4 dagen behandeld voor pijnlijke schouder met cortisonspuit waarna bleek dat er een joekel van een longonsteking zat in longtop. Wat mogen we blij zijn met anti biotica.
Om 12.00 samen met de mannen gegeten Leves= soep(tomatencremesoep) en rond 13.00 uur vertrokken we naar Sonnevanck. Toen we aankwamen waren Marica en Andrea aan het wandelen met bewoners en verzorgenden bij de dierenweide omdat het zonnetje heerlijk scheen en er nog oud brood over was om aan de geiten en de ezel te geven. Dit vonden ze vooral heel leuk omdat ze dat in Roemenié nooit doen.
Om 14.00 uur was de gezamenlijke afsluiting met koffie en thee ( volgens de de gasten lopen ze een koffie of theevergiftiging op) zoveel koffie en thee als er wordt geserveerd. ook was vertaler Mw Eva Westerhof aanwezig.
Marian van der Linden heeft aan begin de certificaten uitgereikt met daarop de behaalde doelen van de werkweek, omdat ze een vergadering had.
We hebben aan elke deelnemer zijn of haar persoonlijke ervaring gevraagd en deze genoteerd.
Wat ieder benadrukte was dat ze zo open en vriendelijk waren benaderd. Dat de verzorgenden zoveel liefde en respect uitstraalden naar de bewoners en bezoekers(dagcentrum) en naar elkaar toe.
Dat de verzorgenden meer geduld hebben met de bewoners dan dat zij hebben, dat Grietje toen ze in Roemenié was dat geduld en respect uitstraalde naar de bewoners en dat dat in Sonnevanck door alle verzorgenden ook werd gedaan.
Wat Marian en ik heel erg mooi vonden is dat we dus in staat zijn de kernwaarden van de Zorggroep Respect,verantwoordelijkheid en geborgenheid dus niet alleen op papier belijden maar ook doen.
Dat Hongaars Roemeense gasten die niet op de hoogte waren van onze zorgvisie en 1800 km verder weg wonen dit objectief vaststellen. Als Zorggroep mogen we dit compliment aan alle medewerkers van de Zorggroep laten weten.
We doen dus wat we zeggen en zeggen wat we doen!!!!!
De waarnemend burgemeester en de directeur van het verpleeghuis hopen dat de samenwerking die nu is ontstaan niet eenmalig zal zijn en dat er ook verzorgenden, fysiotherapeuten op bezoek gaan en meewerken in Valea Lui Mihai voor een aantal dagen. en dat het mogelijk is dat er volgend jaar nog weer een aantal verzorgenden naar Nederland en specifiek de Zorggroep mogen komen.
Ook zijn ze nog op zoek naar gelden om een gedeelte van het Social Centre dat nog niet in gebruik is af te bouwen zodat de mensen meer privacy hebben en spulletjes van zichzelf mee kunnen nemen.en aan te passen voor gehandicapten geen lift, aangepaste toiletten e.d. en een Microbus (taxibusje zoals Klomp) om de bewoners te vervoeren naar het ziekenhuis. nu doen verzorgenden dat met eigen auto.
Wat hen ook de ogen heeft geopend is dat ze veel meer gebruik kunnen maken van vrijwilligers. daar hebben ze eigenlijk nooit aan gedacht, en dat willen ze zeker gaan meenemen en invoeren in hun eigen Social Centre.
De echtgenoot van de huisarts die werkt in de akkerbouw verwoordde het heel mooi, als hier de ouderen naar het verpleeghuis gaan in Nederland dan mogen ze hun verleden en wie ze zijn meenemen( en hun eigen spulletjes stoel foto's meubeltjes) de laatste jaren van hun leven en er wordt een beroep op ze gedaan ze mogen meehelpen met koken (dat hebben ze hun hele leven gedaan) en in Roemenie nemen we de bewoners hun eigenheid en verleden af.
De Nederlandse verzorgenden maken de laatste paar jaar van het leven van de ouderen tot een waardevolle tijd.
Nog veel meer lovende dingen vertelden de verzorgenden maar dat voert te ver om die hier te vermelden. Er komt een evaluatieverslag van de verzorgenden persoonlijk die ze voor 20 december aan Grietje zullen sturen en die worden vertaald door de tolken.
Rond 15.15 uur vertrokken we uit Sonnevanck en zijn via de polder en Walibi naar Elburg gegaan om daar als echte toeristen te shoppen. Ook daar lopen we Martin Goudriaan tegen het lijf, zijn we in de boekhandel en verteld de eigenaar dat hij zondagavond achter hen had gezeten tijdens de kerkdienst. ( echt heel Elburg (ha ha) weet dat er Roemeense gasten zijn.
We zijn bij de touwslagerij geweest, voor het eerst iemand gezien die de Wooden schoes de klompen draagt. Op zijn klompen staat ARO (Arend Riphagen Oene) in Vale Lui Mihai is de schoenfabriek van ARA wat erg hilarisch was. Willem Joost heeft verteld over het maken van touwen. Opa van Lotte was ook touwslager in Valea.
Om 18.00 uur vertrokken we weer naar huis om om 18.45 uur samen met gastgezin Wim en Louisa Fikse, vertaler Kinga samen de week af te sluiten in het huis van Ad en Jenny met de maaltijd gekookt door Edward en Conny.
Het was een heel gezellige avond.
Fijn dat Kinga er was want ze kon ook nog vertalen omdat de andere deelnemers o.a. Ad en Jenny Conny en Edward Wim en Louisa en Henk Souwman (oud bestuurslid EBG en diaken) de persoonlijke indrukken van deze week nogmaals van de Roemeense gasten konden horen.
Wat de Hongaars/Roemeense gasten was opgevallen is dat ze zo welkom waren en dat we zoveel samen verdeelden, ze hebben zich welkom gevoeld, dat stukje Hongaarse mentaliteit herkennen ze in de Nederlanders die stralen ze zelf ook uit ( al een paar honderd jaar contacten tussen Hongaars Gereformeerden in Hongarije en Nederland uitwisseling van Studenten Theologie in Debrecen en Kampen)
en dat we zo spontaan vrolijk en lachten met elkaar.
Om 22.30 uur vertrokken we naar huis. Vandaag gaan we een dagje naar Amsterdam en eerst naar Zandvoort aan Zee om de zee te zien. De helft van de groep heeft nog nooit de zee gezien. en natuurlijk een rondvaart door de grachten.
Vanavond hopen we niet al te laat terug te zijn zodat we nog een stukje kunnen zien van wat er straks van het kerstverhaal wordt uitgebeeld op vrijdag 13 december en zaterdag 14 december in Elburg tijdens kerst in de
Vesting. dat jaarlijks door 30.000 mensen wordt bezocht.
Bedankt voor jullie meelezen en reacties. zaterdag zit het werkbezoek erop en vertrekken de gasten om 5.45 uur uit Elburg om rond 9.00 uur te vertrekken naar Debrecen. als het meezit zitten ze rond 13.00 aan de warme hap in hun eigen huis.
Groet Grietje
-
22 November 2013 - 07:59
Ina:
Hoi Grietjes,
Leuk om met je mee te lezen en fijn om mee te mogen werken. Hopelijk nemen ze liefde, aanpassingen en zorg voor elkaar mee naar Roemenië.
Fijne dag met elkaar en lekker uitrusten in het weekend!
Ina -
22 November 2013 - 09:14
Jolanda:
Hoi Grietje,
Ik krijg gewoon kippevel van dit verhaal.
Wat een ontzettend mooi en waardevol bezoek is dit geweest!
Lof voor alle mensen die hieraan mee gewerkt hebben.
Groetjes Jolanda. -
22 November 2013 - 09:48
Geertje:
Ha Grietje,
Wat ontzettend indrukwekkend! Met diep respect heb ik je verslagen gelezen. Wat is het allemaal goed georganiseerd en wat is iedereen hulpvaardig om deze mensen weer de kernwaarden van Het Leven te laten zien. Zo zie je maar weer wat een kaalslag het communisme teweeg heeft gebracht, niet alleen op materieel vlak, maar ook qua waarden en normen. Hopelijk heeft het een blijvende indruk gemaakt en zijn deze mensen ook zelf weer wat gaan leven zodat ze dat leven weer door kunnen geven in Roemenië. Goed dat er een vervolg op komt zodat er in hun land ook echte en blijvende veranderingen kunnen worden doorgevoerd.
Wat kernachtig heeft de man van die arts het verwoord: in Roemenië nemen we de mensen hun eigen eigenheid en hun verleden af. Wat goed dat hij dat ziet en ook durft te benoemen, maar ook diep triest dat dat gebeurd.
Grietje, het heeft me allemaal heel diep geraakt en geroerd. Wat een zegen heb jij en Sonnevanck en zoveel anderen verspreid en doorgegeven! We bidden voor deze mensen dat ze met zoveel overweldigende ervaringen om zullen kunnen gaan en niet teneergeslagen zullen worden, maar eerder gestimuleerd om dit over te dragen in hun eigen land.
groet van Geertje -
22 November 2013 - 11:11
Marianne:
Hoi Grietje,
Wat een prachtige week moet dit geweest zijn. En wat mooi dat de Roemeense groep dezefde gastvrijheid heeft mogen ervaren die jij daar afgelopen zomer ondervonden hebt. Met deze uitwisseling heb je veel bereikt, alle lof!
Marianne -
23 November 2013 - 11:42
Renate:
Na het zien en horen van jouw foto's en verhaal van toen je daar was kan ik me voorstellen dat er een wereld is opengegaan voor je gasten. Fijn dat ze de mogelijkheid hebben gehad om een kijkje te nemen in de keuken van de Zorggroep en dat ze positieve ideeen mee kunnen nemen voor de bewoners daar.
vr. gr. Renate -
23 November 2013 - 16:21
Agaath De Weerd:
Grietje, ik ben super blij dat je met zoveel enthousiasme je verslagen maakt. Het is duidelijk dat het je energie geeft en niet alleen energie kost (heb me hierover vooraf wel zorgen gemaakt). Het is echt een geweldige klus die je (vrijwel) in je eentje moest klaren!
Geniet van de mooie herinneringen, maar neem ook rust om weer even 'met de benen op de grond te komen'.
We spreken elkaar
groet
Agaath -
23 November 2013 - 23:06
Henriëtte:
Hoi Grietje,
Wat een waardevolle uitwisseling heb jij georganiseerd voor je gasten! Heel vol en afwisselend programma. Fijn dat ze het ook als heel waardevol en leerzaam hebben ervaren. Leuk om alles zo te lezen.
Groet,
Henriëtte
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
