Van zigeunerkerkdienst, kleine biggetjes en musica

Dag 20 zondag 9 juni 2013

Vandaag was het weer een zomerdag rond 30 graden.
Vanmorgen rond 9.30 uur op de fiets van Csilla naar Areke toegegaan. Gisteren kwam Pisti de fiets van Katy ophalen want hij had een lekke band.

Al wandelend samen met Areke naar de zigeunerkerk gegaan. Helemaal aan de rand van het dorp, staat een mooie kerk het is een prefab gebouw waarvan een mooie kerk is gemaakt. Er waren zo’n 100 mensen aanwezig veel vrouwen en kinderen maar ook mannen. Het is een Baptistengemeente. Toen we binnen kwamen was het al bijna vol. En onder begeleiding van ee keyboard waren ze aan het zingen.

Wat een armoedige huisjes waarin de mensen wonen, een krot is in Nederland nog beter dan een huis hier.

Eerst was er zingen en bidden en mensen gaven getuigenis hoe God hun de afgelopen week had geholpen. Ik zag veel kinderen van het Gisyproject samen met hun ouders, ze groeten je allemaal vriendelijk en komen je omarmen.
Een van de meisjes die aan de tafel zit tijdens het eten, gaf getuigenis dat ze Jezus in haar hart had gekregen, ze ging zingen en later zongen alle mensen met haar mee, het was heel ontroerend, veel mensen zaten met tranen in hun ogen.

Later na de dienst vertelde Areke hoe bijzonder het is dat zoveel zigeuners tot geloof in Jezus zijn gekomen, en dat zoveel kinderen bereikt worden met het evangelie maar ook met de lessen hygiëne die ze in het begin aan de moeders heeft gegeven. De 1e jaren heeft ze ook naailes gegeven, waardoor een aantal vooral vrouwen werk heeft gekregen op o.a. de Ara schoenfabriek. De zigeuners hebben nu eigen huisjes, als ze geld hebben bouwen ze weer wat.

Samen met Areke na de dienst (die ruim 2 uur duurde en waarvan ik echt niets verstond) een paar gezinnen bezocht, je wil niet weten hoe armoedig de huisjes zijn, soms opgetrokken van landbouwplastic en kapotte golfplaten, wonen soms gezinnen met 7 kinderen. In hun huisje soms alleen bedden of soms dat nog niet eens. Als ze geen werk hebben is er ook geen uitkering en is er niets te eten, de kinderen zaten rauwe nog niet rijpe aardbeien te eten waardoor ze erge buikpijn krijgen. Toch is Areke streng en zegt dat ze maandag weer mogen komen, want anders staan ze 7 dagen per week op de stoep.

Al met al heel indrukwekkend, Areke vertelde dat ze toen ze vanuit Nederland hierheen vertrok een soort droom had gehad van een kaarsje in een donkere kerk, toen het kaarsje werd aangestoken ging ze steeds meer zien van wat er in de kerk te zien was. Zo is ze begonnen met 10 kinderen een paar moeders die naailes kregen en is het een gemeente en een project geworden waarin nu ongeveer 70 kinderen bijles en eten krijgen. Ze begrijpt nog steeds niet hoe dit werk zo groot is geworden, elke zondag als ze naar de kerk loopt is ze verwonderd en ontroerd hoe Groot God is en hoe hij werk wil zegenen. Dat hopelozen weer hoop krijgen.

Nu verlaten de 1e kinderen die het hele project van 7 tot 18 jaar hebben doorlopen het project een paar jongens kunnen nu gaan werken o.a. als automonteur, en een paar meisjes gaan ook verder studeren, daarvoor is een fonds opgericht zodat hun studie bekostigd kan worden.

Het blijft moeilijk om meisjes te motiveren de school af te maken, in de zigeunertraditie is het zo dat als ze 15 jaar zijn ze een vriendje krijgen en gaan trouwen en kinderen krijgen, die traditie is zo sterk geworteld dat het heel lastig is om ze daarvan af te brengen want ze zijn bang dat ze buiten de gemeenschap vallen, maar het gevolg is wel armoede en narigheid.

Wat me opviel was dat ze er allemaal zo netjes gekleed bijlopen, schone kleren aan,vrouwen vaak met doekjes op hun hoofd. Ze zijn jaren bezig geweest om structuur aan te brengen ook op de gipsymission, handen wassen voor je gaat eten, kinderen douchen die te vies zijn om aan te pakken, hoofdluisplagen bestrijden enz… haren kammen, dat soort basale dingen wordt de kinderen bijgebracht want de ouders is het al heel moeilijk aan te leren.

Vanmiddag warm gegeten bij de buren. Oma is afgelopen donderdag weer uit het ziekenhuis gekomen. Ze is nog wel moe. Diabetes was ontregeld. Ook kwam Imola eten.
We hebben groentesoep en een soort noedels met kip en paprika/tomatensaus gegeten. Erg lekker en als toetje koffie met cake gebakken met zure kersen.

Het varken van de familie heeft vier kleine biggetjes gekregen, helaas is er een doodgegaan, erg schattig die biggetjes.

De warmte is wel vermoeiend,ik heb nog een dutje gedaan. En vanavond naar de afronding van het schooljaar van Istvanka geweest, de kinderen zeggen gedichtjes op, zingen liedjes samen voeren o.a de vogeltjesdans uit en een soort musical erg knap gedaan dat die kleintje tussen de 3 en 6 jaar al zulke lappen tekst opzeggen.

Voor het eerst is het boven de 20 graden in huis. Maandag de laatste dag in Valea en afscheid nemen van de bewoners van het Social Centre.

groet van Grietje Mooiweer